Ongeveer 23% van de inwoners van Nederland heeft een migratieachtergrond. Iets meer dan de helft hiervan heeft een niet-Westerse achtergrond, dit zijn voornamelijk mensen uit Turkije, Marokko, Indonesië, Suriname en de Nederlandse Antillen. Buiten deze bevolkingsgroepen zijn er iets meer dan een half miljoen inwoners uit andere niet-westerse landen. Voor een groot deel gaat het om vluchtelingen en asielzoekers (CBS 2019). In mijn vorige blog kun je meer lezen over het begrijpen van verschillende culturen. We gaan het in dit artikel hebben over de grootste migratiegroepen in Nederland en over de verschillen in die culturen.
De niet-westerse migratieachtergrond
Indonesië
Een groot aantal Indonesische migranten kwamen tussen 1945 en 1965 naar Nederland omdat er geen plaats meer was in het postkoloniale Indonesië. De meeste Indonesiërs in Nederland wonen in de Randstad, voornamelijk in Den Haag.
De Indonesische cultuur heeft veel verschillende geloven, gebruiken en gewoontes. De grootste gedeelte van de Indonesiërs is moslim, daarna christelijk en een klein gedeelte hindoe. De Indonesiërs spreken Indonesisch. In de Indonesische cultuur hoor je controle te hebben over je gedrag en over hoe je overkomt naar buiten. Belangrijk is dat je anderen met respect behandelt, vooral ouderen hebben veel aanzien.
Turkije
De Turkse migranten zijn vanaf de jaren 60 als gastarbeiders naar Nederland gekomen. De meeste Turken wonen in de Randstad.
Een grote gedeelte van de Turken is moslim, een heel klein deel is christelijk. De taal die wordt gesproken is Turks. De Turken zijn vaak trots op het gebied waar ze vandaan komen en houden zich vast aan tradities van eer en respect. De Turken staan bekend om hun gastvrijheid en bieden vaak Turkse thee aan. Persoonlijke relaties en netwerken spelen een grote rol in de Turkse cultuur.
Marokko
De Marokkaanse migranten zijn in de jaren zestig en zeventig als gastarbeiders naar Nederland gekomen. De Marokkanen wonen vooral in Utrecht en Amsterdam.
Het Marokkaans- Arabisch en de Berbertaal worden gesproken door Marokkanen. De overgrote deel van de Marokkanen zijn moslims. Ze zijn erg gastvrij, meestal grote gezinnen en hebben diversiteit in de keuken.
Suriname
De Surinaamse migranten zijn tijdens en na de dekolonisatie naar Nederland gekomen, voornamelijk voor werk maar ook om onderwijs te volgen. De Hindoestaanse en Javaanse Surinamers vreesden ook voor dominantie van Afro-Suriname in een onafhankelijk Suriname waardoor ze migreerden naar Nederland. De meeste Surinamers in Nederland wonen in Almere.
De Surinaamse cultuur kent heel veel subculturen met veel variëteiten. Er is een religieuze diversiteit waaronder het belangrijkste het christendom, het hindoeïsme en de islam. Sociale controle is groot en men gebruikt vooral een directe benadering. Men kent minimaal twee talen; Sranantongo en Nederlands. Hun Motto is: ‘no spang’, maak je niet druk. De Surinamers begroeten elkaar door een hand te geven of te omhelzen.
Nederlandse Antillen
Door de tegenvallende economie kwamen steeds meer Antillianen vanaf de jaren 80 en 90 naar Nederland om te gaan werken. Ook kwamen er heel veel om te gaan studeren. Het grootste deel van de Antillianen in Nederland woont in Zuid-Holland.
De Antillianen spreken twee talen; Papiaments en Nederlands. De overgrote meerderheid is rooms-katholiek. Muziek is belangrijk voor de Antillianen. Vrolijkheid, gezelligheid en een relaxte houding. Er is veel ruimte voor openheid, mensen zijn gastvrij en enthousiast om nieuwe mensen te ontmoeten.
Herkennen culturele verschillen
Kortom er zijn duidelijk culturele verschillen tussen de verschillende migratiegroepen. Belangrijk is voor ieder persoon maar vooral voor hulpverleners zich bewust te zijn van deze culturele verschillen om misverstanden te herkennen die ontstaan in de interculturele communicatie. Met behulp van de cultuur sensitieve methode zorgt Sensa Zorg dat de jeugdzorgwerker zijn cliënt met een migratieachtergrond beter kan begrijpen. Instituut Culturele Zorg begeleidt hulpverleners bij het doeltreffend omgaan met culturele verschillen door het creëren van bewustwording en de ontwikkeling van interculturele competenties.
Tuba Gulbahce
Orthopedagoog
